Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών

Ονείδιζε λοιπόν πάντοτε τον εαυτόν σου, αδελφέ, και λέγε• αλλοίμονον εις σέ, ω αθλία ψυχή ! επλησίασεν ο εκ του σώματός σου αποχωρισμός, διατί ευχαριστήσαι είς εκείνα, τα όποια σήμερον μέλλεις να εγκατάλειψης, και να στερηθής την θεωρίαν αυτών εις τους αιώνας, πρόσεχε, ω ψυχή, εις τον εαυτόν σου, και συλλογίζου τα όσα έπραξας, και πως έπραξας αυτά, και ποια είναι, και μετά τίνος απέρασας τας ημέρας της ζωής σου, ή ποίος εδέχθη τον κόπον της εργασίας της πνευματικής σου γεωργίας, και τίνα ευχαρίστησας διά της πάλης σου, ίνα εξέλθη εις απάντησιν σου εν καιρώ της εντεύθεν εκδημίας σου• ποίον δε ευχαρίστησας εν τη οδώ της ζωής σου, ίνα αναπαυθής ήδη εις τον λιμένα αυτού ; τίνος δε χάριν εκακοπάθησας κοπιάζουσα, ίνα φθάσης ήδη εις αυτόν μετά χαράς ; ποίον απέκτησας φίλον εις τον μέλλοντα αιώνα, ίνα σε υποδεχθή εν καιρώ του ταξειδίου σου; εις τίνος χωράφιον εδούλευσας, και τις είναι, όστις μέλλει να πλήρωση τον μισθόν σου εν τη δύσει του χωρισμού εκ του σώματος σου ;

Συ, ω ψυχή, εξέτασον σεαυτήν, και βλέπε προς ποίαν γήν είναι η μερίς σου• και αν διέβης το χωράφιον των αμαρτιών σου, το όποιον καρποφορεί πικρίαν είς τους δουλεύοντας αυτό• κράξον και βόησον μετά κλαυθμού και στεναγμού και αδημονίας εκείνα τα λόγια, τα οποία αναπαύουσι τον Θεόν σου περισσότερον από τας θυσίας και τα ολοκαυτώματα• ας αναβρύη το στόμα σου παραπονητικάς φωνάς, εις τας οποίας ευφραίνονται οι άγιοι άγγελοι• πλύνε τας παρειάς σου με τα κλαύματα των ομμάτων σου, ίνα αναπαυθή εις σε το άγιον Πνεύμα, και καθαρίση τον ρύπον της κακίας σου• καταπράϋνον διά των δακρύων τον Κύριόν σου, ίνα έλθη και προς σέ• επικαλού την Μαρίαν και Μάρθαν, όπως σέ διδάξωσι πενθικάς φωνάς- βόησον προς τον Κύριον, και ειπέ.


Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, όστις έκλαυσας επί Λαζάρω, και έχυσας δάκρυα λύπης και συμπαθείας επάνω εις αυτόν, δέξαι τα της πικρίας μου δάκρυα•
ιάτρευσον διά των αγίων Σου παθημάτων τα πάθη μου•
θεράπευσον διά των πληγών Σου τας ψυχικάς μου πληγάς•
διά του τιμίου Σου αίματος καθάρισόν μου το αίμα, και ένωσον την ευωδίαν του ζωοποιού Σου σώματος τω σώματι μου•
η χολή, την οποίαν παρά των εχθρών εποτίσθης, ας γλυκάνη την ψυχήν μου από την πικρίαν, την οποίαν ο αντίδικος μου διάβολος μ' εμπότισε•
το πανάγιόν Σου σώμα, το οποίον ετανύσθη επί του σταυρού, ας αναπτέρωση προς Σε τον νουν μου, όστις εσύρθη κάτω υπό των δαιμόνων•
η παναγία Σου κεφαλή, την οποίαν έκλινας επί του σταυρού, ας ύψωση την κεφαλήν μου, την περιυβρισθείσαν υπό των αντιπάλων δαιμόνων•
αι πανάγιαι Σου χείρες, αι καθηλωθείσαι υπό των παρανόμων εν τω σταυρώ, ας με αναβιβάσωσι προς Σε εκ του χάσματος της απωλείας, καθώς υπεσχέθη το πανάγιόν Σου στόμα•
το πρόσωπόν Σου, το δεξάμενον ραπίσματα και εμπτύσματα υπό των καταράτων Ιουδαίων, ας μου λαμπρύνη το πρόσωπον, το οποίον εμολύνθη από τας αμαρτίας•
η ψυχή Σου, την οποίαν επί του σταυρού υπάρχων, παρέδωκας εις τον Πατέρα Σου, ας με οδηγήση προς Σε διά της χάριτος Σου•
δεν έχω καρδίαν θλιβομένην προς αναζήτησιν Σου, δεν έχω μετάνοιαν, δεν έχω κατάνυξιν, ουδέ δάκρυα, τα όποια επαναφέρουσι τα τέκνα εις την ιδίαν αυτών πατρίδα. Δεν έχω, Δέσποτα, δάκρυον παρακλητικόν•
εσκοτίσθη ο νους μου από την ματαιότητα του κόσμου, και δεν δύναται ν' ατενίση προς Σε μετά πόνου•
εψυχράνθη η καρδία μου από το πλήθος των πειρασμών, και δεν δύναται να θερμανθή δια των δακρύων της προς Σε αγάπης. Αλλά Συ, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός μου, ο θησαυρός των αγαθών, δώρησαί μοι τελείαν μετάνοιαν, και καρδίαν επίπονον, ίνα ολοψύχως εξέλθω εις αναζήτησιν Σου•
διότι άνευ Σου θέλω αποξενωθή από παντός αγαθού. Χάρισαί μοι, λοιπόν, ω Αγαθέ, την χάριν Σου•
ο Πατήρ, όστις Σ' εγέννησεν εκ των κόλπων Αυτού αχρόνως και αϊδίως, ας ανανέωση εις εμέ τας μορφάς της εικόνος Σου•
Σ' εγκατέλιπον, μη μ' εγκαταλείπης•
εχωρίσθην από Σου, έξελθε εις αναζήτησιν μου, και ευρών εισάγαγέ με εις τας νομάς Σου, και συναρίθμησόν με μετά των προβάτων της εκλεκτής Σου ποίμνης, και διάθρεψόν με μετ' αυτών εκ της χλόης των θείων Σου μυστηρίων, των οποίων υπάρχει κατοικητήριον η καθαρά καρδία, εις την οποίαν αναφαίνεται η έλλαμψις των αποκαλύψεων Σου, η οποία έλλαμψις είναι παρηγοριά και αναψυχή των κοπιόντων διά Σε εν θλίψεσι και διαφόροις ατιμίαις•
της οποίας ελλάμψεως είθε ν' αξιωθώμεν και ημείς διά της χάριτος και φιλανθρωπίας Σου, του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.

Απόσπασμα: Λόγοι Ασκητικοί του Πατρός ημών Ισαάκ του Σύρου
http://www.orthodox-answers.gr/kyrie-iisoy-xriste-theos-imon