Εκτρώσεις: Το μέγεθος της υποκρισίας και η έλλειψη αγάπης

Αυτό που φανερώνει το γεγονός των εκτρώσεων που γίνονται στο σημερινό “πολιτισμένο” κόσμο μας, είναι το μέγεθος της υποκρισίας των σημερινών ανθρώπων. Αγωνίζονται πολλές φορές για τον τερματισμό των πολέμων, για την προστασία της φύσης και των ζώων, αλλά ποτέ για την προστασία των αγέννητων ανθρώπων (μόνον άνθρωποι της θρησκείας συνήθως αγωνίζονται γι’ αυτήν). Ο πολιτισμός μας για να απαλάσσεται εύκολα απ’ τους αγέννητους ανθρώπους έχει εφεύρει πολλές ιατρικές μεθόδους, και έχει δώσει πλήρη νομική συγκατάθεση, για την οποία μάλιστα έγιναν πολυχρόνιοι αγώνες σε πολλές δυτικές χώρες. Το μέγεθος της υποκρισίας του σημερινού ανθρώπου είναι αφάνταστο : θυσιάζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τα πολιτικά δικαιώματα, ακόμα και για τα δικαιώματα των αγρίων ζώων, αλλά δεν τον ενδιαφέρουν τα δικαιώματα των αθώων και ανυπεράσπιστων βρεφών, των εμβρύων !

Γι’ αυτό, πολύ χαρακτηριστικά παρατήρησε η Μητέρα Τερέζα της Καλκούττα : “Το ολοκαύτωμα των εκατομμυρίων παιδιών που δολοφονούνται κάθε χρόνο μέσα στα σπλάχνα της μητέρας τους, δεν είναι εξίσου σπουδαίο με ένα ενδεχόμενο πυρηνικό ολοκαύτωμα; Η έκτρωση είναι ο χειρότερος εχθρός της ειρήνης, διότι εάν μια μητέρα μπορεί ελεύθερα να σκοτώσει το παιδί της, οι άνθρωποι που έχουν παύσει να σέβονται τη ζωή, μπορούν πολύ ευκολότερα να σκοτώσουν οι μεν τους δε”.

Τελικά, η έλλειψη αγάπης που υπάρχει μέσα στη ψυχή του ανθρώπου, και η οποία σκεπάζεται με ωραία λόγια, ευγενείς διακηρύξεις και φιλοσοφίες, είναι η αιτία για τον φόνο εκατομυρίων παιδιών κάθε χρόνο (40-60 εκατομμύρια περίπου!)

Ο Ιησούς Χριστός μάς δίδαξε πως να αγαπήσουμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας: θα πρέπει να φερόμαστε στους ανθρώπους όπως θέλουμε εκείνοι να φέρονται σε εμάς. Θα ήθελε κανείς να τον σκοτώσουν ; Και μάλιστα πριν προλάβει να έρθει στη ζωή, πριν να έχει καν τη δυνατότητα να ζήσει, έστω και για λίγο ;

Τότε γιατί, όσο σοβαρός και να είναι ο λόγος, να στερήσει τη δυνατότητα της ζωής σε κάποιον άλλο ;

Γιατί να μην αγαπήσει τον πλησίον του, όταν μάλιστα αυτός ο “πλησίον” είναι τόσο πλησίον, τόσο κοντά: είναι μέσα του ! Είναι παιδί του !

http://www.jesusportal.org/magazine/article2e.htm